ΝΟΙΚΙΑΖΟΝΤΑΙ ΟΛΑ ΝΟΙΚΙΑΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΤΟ ΧΑΝΙ ΤΗΣ ΓΡΑΒΙΑΣ

ΓΡΑΒΙΑ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ: ΕΝΟΙΚΙΑΖΕΤΑΙ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΚΤΗΡΙΟ (ΤΟ ΧΑΝΙ) ΓΙΑ 50 ΕΥΡΩ!

Αναρτήθηκε από τον/την olympiada στο Ιανουαρίου 15, 2012

ΕΝΟΙΚΙΑΖΕΤΑΙ: Πανδοχείο επιφανείας 147 τ.μ. ευάερο, ευήλιο και με ιστορία! ΤΟ ΧΑΝΙ!

Ο ήλιος ήτανε κρεμασμένος απο απάνω του κι  όπου νάτανε, μέσιαζε τη μέρα.   Είχε στουμπανιάσει τον πισινό του απάνω σε μια  πλαγιασμένη μυλόπετρα που είχε απαρατήσει καιρό τώρα, ζερβά της χαμηλόπορτας  του Χανιού, ο κύρης του.  Άπλωσε τα ποδάρια του για να αμολύσουνε λίγο, μιάς και περίμενε κάμποση ώρα καθημένος.  Λευτέρωσε  το βλέμμα του κατα τη μεριά του κάμπου, τηρώντας μια την στράτα και μιά τα πρασινισμένα χωράφια.  Είχε γλυκάνει  ο καιρός κι ο Μάης είχε πλανευτεί απ’ την ομορφάδα της άνοιξης σε τούτονε  δώ τον τόπο. Έζεχνε. Είχε βδομάδες να ρίξει νερό απάνω του και οι τρίχες απ’ το δασωμένο στέρνο του, ήσανε κι αυτές λιγδιασμένες μαζί με την πουκαμίσα του. Εκείνη δε η φουστανέλα του,  ζύγιαζε  πιό βαρειά τώρα με τόση βρώμα και τόσο κουρνιαχτό πάνω της.  Έσουρε την απαλάμη του σιάχνωντας το κατραμίσο μουστάκι του πάνω στην παριά του, ενώ το μέρωμα του καιρού δεν έλεγε να  ακουμπήσει καθόλου και την ματιά του. Δυό κάρβουνα τα μάτια του, σκεπασμένα απο  τα σμιχτά μαυριδερά φρύδια του, ήσανε έτοιμα για να βάλουνε φωτιά στό πετσί και  στο μυαλό του.  Ολόρθος πετάχτηκε μόλις αγνάντεψε τον καλεσμένο του να σιμώνει καβάλα στο ασημοάτι του και να ξεπεζεύει ομπρός του. Χυθήκανε τα δυό κορμιά ο ένας στες αγκαλιές του άλλου.

* Σταυραδερφέ μου, καπετάν-Δυσσέα, μούγκρισε ο μουσαφίρης…

* Αδερφέ μου Μακρυγιάννη, έγρουξε ο καπετάνιος…

* Δέ λέγανε να ξεκολήσουνε. Μπορεί και να μη βλεπόντουσαν πιά, μιάς και τα ματοτσύνορα και των δυονόνε ήσανε νωτισμένα.

* Τί σ’έπιασε μωρέ Δυσσέο και μούγραψες να ‘ρθώ ταχιά στο βιλαέτι σου;  Τί ‘ναι ετούτο που σε φόφισε, εσένα τον αλύγιστο;

* Τον έπιασε απο τες πλάτες ο Δυσσέας και τονε  γύρισε κατά την πόρτα του Χανιού. Τού ‘δειξε μια σανίδα κρεμασμένη απάνω απ’ την οξόπορτα που γραφε : ΕΝΟΙΚΙΑΖΕΤΑΙ – 50 ευρώ το μήνα.

* Καταλαβαίνεις τι λέει ωρέ στρατηγέ; ρώτησε ο καπετάνιος,  γιατί εγώ δεν γροικάω. Τί σημαίνει ΕΝΟΙΚΙΑΖΕΤΑΙ  το Χάνι της Γραβιάς; Πέ μου εσύ πούσαι και γραμματιζούμενος…

Ο Στρατηγός με τόνα χέρι ακούμπησε το λάζο στο σαλάχι του και με τάλλο  άρχισε να στρίβει αμήχανα το μουστάκι του. Ξερόβηξε.

* Θαρρώ πώς είναι το ίδιο μ’ αυτό που πήγανε να κάμουν δυό χωριαταραίοι, ίσαμε ένα φεγγάρι πιο πρίν, στ’ Ανάπλι.  Δυό ομορφοσκαλισμένα  μάρμαρα είχανε  ξεθάψει απ’ τα χωράφια τους  και πιαστήκανε στα παζάρια με κάτι Φρανζέζους  που θέλαν να τους τα πάρουν.  Έλαχε να περνάω από κεί  και τους μήνυσα να μην τα δώκουν. Και εκατό τάλαρα μωρέ να σας δώκουν, είπα, εσείς μη τα  πάρετε.  Ετούτα είναι η κληρονομιά μας και για  ετούτα δώ  πολεμήσαμε.

* Έχεις δίκιο μωρέ Στρατηγέ. Για ετούτες τις παλιόπληθες πολεμήσαμε. Λές όμως νάναι το ίδιο; Λές να πουλάνε και το Χάνι της Γραβιάς;

Ιτέα  13-1-2012

Επίκουρος