ΜΙΑ ΜΕΛΩΔΙΚΗ ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΟ ΤΟΝ ΣΤΕΛΙΟ ΚΑΖΑΝΤΖΙΔΗ

Η μόνη φωνή στην Ελλάδα που βρέθηκε συμπαραστάτης στον καημό του κάθε Έλληνα, στην χαρά,του ,στήν λύπη του σέ κάθε συναίσθημα

Ο Στέλιος για όλους ήταν ο Ένας ο Στέλιοςμου  ο όποιος ακόμα κι αν δεν σου απαντούσε κόμμα κι αν δεν σου δίνε την λύση είχε την φωνή που είχε και απ'αυτήν έπαιρνες κουράγιο να αντιμετωπίσεις όχι ενόν

αλλά τριακόσιους Παπανδρέου με τα ΔΝΤ του και στο μυαλό σου είχες ότι ας είναι καλά τα χέρια σου θα ξεπεράσεις και αυτούς τους Πουσταράδες και το Μέλλον στο χέρι σου είναι και στο μυαλό σου να το χτίσεις

όπως θες με Ελπίδα.

Όπως ο Στέλιος ,με αγάπη για την δουλειά ,για τον αδερφό ,για την μάνα και τον Πατέρα,και πάντα με την ελπίδα ότι πάντα όπου και νασαι ο δρόμος θα σε φέρει πίσω σ'ενα κουτούκι να πιεις δυο ποτήρια με τον Στέλιο.

Τον αδερφό, τον καθοδηγητή το στήρηγμα Κι ας είναι λίγα τα λεφτά δεν πειράζει φτάνει που θα ξανανταμώσουμε,που θα κάτσουμε στο ίδιο τραπέζι

κι αν δεν τα καταφέραμε όλοι δεν πειράζει ο Θεός κανέναν δεν αφήνει

Όχι σαν σήμερα που τα ζώα που μας κυβερνάνε κατάφεραν και μας σβήσαμε και  την ελπίδα και ξημερώνεις και βραδιάζεις χωρίς προοπτική, χωρίς ενδιαφέρον τι κι αν έχεις μεροκάματο σήμερα,ποιο σίγουρο είναι ότι δεν θα δουλεύεις αύριο παρά ότι θα έχεις δουλειά μεθαύριο .

     

Η φωνή του Στέλιου ήταν βάλσαμο με η χωρίς Μπουζούκι ,τα λόγια του απλά μια γυναίκα, μια μανα εν μπουζούκι μια βαρκούλα και μια καλή η κακή ψαριά,και φυσικά μετά η οργάνωση της παρέας

 

 .Όμορφος κόσμος ηθικός Αγγελικά πλασμένος και όταν κάθονταν στο Τραπέζι ο Αρχάγγελος άνοιγε το χρυσό λαρύγγι του.

Και επί γης Ειρήνη

by STELARASSS

Τι και ποιος να συγκριθεί μαζί του ,μετά από αυτόν η κακή αντιγραφή,

το κιτς ,καί φυσικά το χάος

Όμως όπως και όλους τους μεγάλους φρόντιζαν να μην τον αφήνουν σε ησυχία.

 Το σύστημα ενάντιων του κι εκείνος το περιγελούσε

Μην με λυπάσαι δίωξε με απόψε σαν να μαι αγριολούλουδο

και την Ζωή μου κόψε

                         

Εγώ γυμνός ξεκίνησα εγώ πηγαίνω μονός, σπίτι μου είναι ο δρόμος

και τραγούδι μου ο πόνος  

 

Και στο τέλος ανακαλύπτει ότι τον πνίγει αυτός ο γυάλινος κόσμος.

Αυτή η γαλάζια σφαίρα που έχει καταντήσει πραγματική φυλακή για όλους μας και κάποια στιγμή έδωσε μι και πάει δραπέτευσε με ένα άλμα πήδησε ψηλά τρύπησε την γυάλινη επιφάνεια της και πέρασε στο στερέωμα της γαλήνης και της Αιωνιότητας

ΑΘΑΝΑΤΟΣ !!!