Αντίο Κύριε Θανάση , Άντιο Καλέ μας Άνθρωπε είσαι από τους ελάχιστους Έλληνες που θα λείψουν Πραγματικά από αυτόν εδώ τον τόπο
Είτε με το Γέλιο σου είτε με το αστείο σου είτε με το τρέξιμο σου είτε ακόμη και με το δάκρυ σου
και το παράπονο στα δύσκολα
Σε θυμάμαι απογεύματα να έρχεσαι στο φροντιστήριο του Πόκου στην Πλατεία Αττικής να έρχεσαι να πάρεις τον συμμαθητή μας και γιο σου Βασίλη από το μάθημα και να δεινής ιδρωμένος την σφραγίδα της ψυχης σου τρέχοντας γύρω γύρω και φωνάζοντας κυριααα μου πως είπατε κλπ
κλπ και όταν φεύγατε οι υπόλοιποι αισθανόμαστε μισό μέτρο ψηλότεροι γιατί σε είχαμε δει δίπλα μας για μια στιγμή γιατί σε είχαμε ίσως αγγιξει έστω για μια στιγμή γιατί πέρασες δίπλα μας και γιατί ειχαμε ακούσει την λαχανιασμενη φωνή σου
ωραίες μνήμες για μας μια Ζώη με δυσκολίες άλλα και διακρίσεις για εσένα
ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάσει όχι τίποτε άλλο να μπορείς να στριφογυρίζεις όποτε σου την δίνει και καλό ταξιδι εζησες μια Ζωή όλο τρέλα άλλα πίστεψε με η μεγαλύτερη και χειρότερη είναι εμπρός
Καλό ταξίδι λοιπον αλλα είμαι σίγουρος όμως ότι από εκεί επάνω θα βλέπεις τα χαλια μας άλλα δεν θα γελας
και το κυριότερο καλε
μου Άνθρωπε δεν θα μαθουμε ποτε και αν ξερεις και από βεσπα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου